2025 KINDEREN VAN DE ZON
Kinderen van de zon van Maksim Gorki werd voor het eerst opgevoerd in 1905. Het stuk speelt zich af in een tijd van sociale en politieke spanningen in Rusland aan het begin van de 20e eeuw. Maar regisseur Frank De Beule situeert het verhaal in een tijdloze ruimte.
Gorki portretteert in dit stuk een aantal intellectuelen die zich wijden aan wetenschap, kunst en liefde. Ze voelen zich ‘kinderen van de zon' en koesteren grote idealen, maar hebben tegelijk weinig oog voor de maatschappelijke evoluties die zich afspelen vlak naast de muren van hun landhuis. Gorki toont de morele en emotionele leegte van de personages. Het stuk onderzoekt thema's van vervreemding, onwetendheid en het falen van de intellectuele elite om zich aan te passen aan de sociale veranderingen van hun tijd.
De wetenschapper Pavel Protassov is een introverte en dromerige man die zich helemaal richt op zijn onderzoek en visionaire projecten. Ondertussen sluit hij zich af voor de geruchten over opstand en ziekten in de stad. Hij verliest zich in experimenten en discussies met kunstenaar Wagin, die zijn vrouw Jelena het hof maakt, en met veearts Boris Tjepoernoi, die zijn zus Lisa ten huwelijk vraagt maar telkens weer wordt afgewezen. Allen hebben ze het over grote idealen en de maakbaarheid van de mens, maar in hun naaste omgeving richten ze heel wat schade aan. Gebrek aan medeleven en sociale bewogenheid leiden ertoe dat de situatie binnen en buiten de muren van het landgoed escaleert.
Maxim Gorki (1868-1936) wordt samen met Anton Tsjechov beschouwd als de belangrijkste Russische toneelauteur.
Gorki groeit op als wees in het tsaristische Rusland. Hij is grotendeels autodidact. Hij vindt als journalist en schrijver aansluiting bij activisten en politieke denkers die later de Bolsjewistische partij zullen vormen. In 1905 wordt hij kortstondig opgesloten, na kritiek op de harde repressie tegen demonstranten onderweg naar het Winterpaleis van de tsaar. Tijdens zijn gevangenschap schrijft hij het stuk Kinderen van de zon, dat teruggrijpt naar die maatschappelijke gebeurtenissen en de ontgoocheling die Gorki voelt ten aanzien van de afzijdige intellectuele elite.
Van 1906 tot 1913 verblijft Gorki op het Italiaanse eiland Capri. Na de algemene amnestie keert hij terug naar Rusland. Hoewel Gorki altijd een toegewijde socialist en een goede vriend van Lenin is geweest, zal hij in artikelen en redevoeringen de staatsgreep van de bolsjewieken en hun staatsterreur veroordelen. Hij beschuldigt de leiders ervan als gekke wetenschappers een maatschappelijk experiment op het volk uit te voeren.
In 1921, na de executie van een goede vriend, emigreert Gorki naar Italië, teleurgesteld in de revolutie. Op verzoek van Stalin keert hij in 1931 definitief terug naar zijn geboorteland. Hij probeert een gunstige invloed uit te oefenen op het beleid, maar wordt enerzijds gezien als propagandist voor Stalin en anderzijds vindt het regime dat zijn teksten niet ver genoeg gaan in de Stalin-verheerlijking. Gorki sterft in 1936 onder verdachte omstandigheden.
Frank De Beule is onderwijzer, echtgenoot van Mark, vader van Carmen (volgorde naar keuze), maar bovenal 'theaterverslaafd'. Frank stond voor het eerst op de planken toen hij net geen 6 was. Op zijn 18de speelde hij zijn eerste hoofdrol in De knecht van 2 meesters in een regie van Luc Philips. In de jaren ‘90 ging hij enkele jaren professioneel. Hij speelde mee in diverse soaps zoals Familie, Wittekerke, De Makelaar, Spoed, enz. Theater speelde hij bij ATLeuven, Corsotheater en in het Fakkelteater. Twee jaar toerde hij doorheen Vlaanderen met Jenny Tanghe in het toneelstuk Regina Madre (1999-2001).
Frank speelt en regisseert bij de Leuvense Dijlezonen sinds 1986 (met tussenpauzes), maar ook bij andere gezelschappen. Bij de Dijlezonen blijft vooral zijn regie van Gelukkige Gezinnetjes hangen (nominatie Euripidesprijs 2004) en als acteur zijn rollen van Johan in Scènes uit een huwelijk (2018), Alexander in De voornaam (2022) en Nikita Chroestjov in Stalin Sterft (2023), nominaties Fiere-Magrietjuweel.
De Beer (2021) was Franks eerste regie voor Toneelvrienden De Lo. Een vreemde post-corona-ervaring want alle repetities werden in openlucht gehouden. Zelfs de politie kwam op bezoek als een scène met pistool en veel geschreeuw bij de buren overkwam als echtelijk geweld. Frank leerde Toneelvrienden De Lo kennen in 2019 als Albin in De zaak Kubinsky. In 2023 volgde nog de rol van Kreoon in het Euripides-genomineerde Antigone.
Voor het Buurttheater is dit zijn debuut. Een aangename kennismaking, zowel voor Frank als voor de spelers. Frank geeft aan dat zo’n samenwerking voor hem erg verrijkend werkt: nieuwe spelers, andere gewoontes… brengen een nieuwe dynamiek tot stand.
Personage | Beschrijving | Acteur |
---|---|---|
Pavel Fjodorovitsj Protassov | Wetenschapper | Wim Huybreghs |
Lisa | Zus van Pavel | Jolien Deroost |
Jelena Nikolajevna | Vrouw van Pavel | Griet Vos |
Wagin | Artiest | Mark Vermaerke |
Boris Tjepoernoi | Dierenarts | Gert Bonkowski |
Melania | Zus van Boris | Els Otten |
Nasara | Huisbazin | Nikka Cuypers |
Misja | Zoon van Nasara | Quinten Vanrespaille |
Jegor | Smid | Walter Vermeiren |
Avdotja | Vrouw van Jegor | Marianne Walravens |
Jakov Trosjin | Mark Verbrugge | |
Antonovna, Njanka | Huishoudster, voormalige kindermeid van de Protassovs | Hilde Deen |
Fima | Dienstmeisje | Hanne Deputter |
Loesja | Dienstmeisje | Britt Terlaeken |
Roman | Portier | Johan Deputter |
Dokter | Marianne Walravens |