2017 – EEN IDEALE ECHTGENOOT
An Ideal Husband was, na Lady Windermere's Fan en A Woman of No Importance, de derde van de succesvolle sociale komedies die Oscar Wilde nadien nog zou aanvullen met The Importance of Being Earnest. Deze komedies, veelal met een donker randje, spelen zich steeds af in de Engelse societykringen.
In deze komedie wervelen omkeringen, wendingen en verrassingen doorheen een sprankelend spel van leugens, laster en liefde. Met scherpe oneliners en paradoxen haalt Oscar Wilde de moraal van de hoge wereld van politiek en burgerij over de roskam. Misbruik van staatsgeheimen, chantage en corruptie bij politici, het is geen privilege van 19e-eeuwse fin-de-siècle.
Sir Robert Chiltern, staatssecretaris van Buitelandse Zaken en een alom gerespecteerd politicus, wordt plotseling geconfronteerd met een 'kleine' misstap uit zijn verleden. Zijn gedrag is voorbeeldig en zijn karakter onberispelijk. Kortom, hij is de ideale man. Zijn vrouw, Gertrude Chiltern, draagt hem op handen. Zij vermoedt niets of ogenschijnlijk niets van zijn duistere kanten.
Op jonge leeftijd werd Robert steenrijk door geheime staatsinformatie te verkopen. Sindsdien verloopt zijn carrière vlekkeloos en groeien zijn ambities. Maar dan loopt hij zijn meerdere tegen het lijf, mevrouw Cheveley, een vroegere klasgenote van zijn vrouw. Zij chanteert Sir Robert met zijn geheim verleden om zo zijn politieke steun te krijgen voor een waanzinnig project waarin ze een groot fortuin belegde.
Een 18e eeuws wandtapijt dat De triomf van Venus voorstelt - naar een ontwerp van de Franse rococoschilder François Boucher - heeft in dit toneelstuk een grote symbolische functie. Boucher was bekend voor zijn lieflijke, zoete schilderijen met een sensuele ondertoon. Compositie en kleuren, blauw en turquoise, zoals in De triomf van Venus zijn typisch voor de rococostijl. In onze voorstelling komt het verdeelde schilderij, symbool voor de verscheurdheid van de Chilterns, uiteindelijk weer samen wanneer de liefde triomfeert.
Oscar Fingal O'Flaherty Wills Wilde, geboren in Dublin op 16 oktober 1854 en overleden in Parijs op 30 november 1900, was een schrijver, dichter en estheet van Ierse afkomst, die een groot deel van zijn leven in Engeland woonde.
Oscar Wilde studeerde klassieke talen aan het Trinity College in Dublin van 1871 tot 1874. Hij was een briljante student en sleepte er de felbegeerde Berkeley Gold Metal in de wacht. Hierna trok hij naar het Magdalen College in Oxford (1874-1878). Daar won hij in 1878 de Newdigate Prize voor zijn gedicht Ravenna. In 1875 ondernam hij een reis naar Italië met zijn vroegere leraar aan het Trinity College, John Pentland Mahaffy, en twee jaar later ging hij met dezelfde Mahaffy naar Griekenland, in een tijd waarin het nog geenszins gebruikelijk was dat studenten naar de bakermat van hun beschaving reisden.
Tijdens zijn studententijd in Oxford werd hij bekend door zijn rol in de esthetische en decadente beweging. Hij liet zijn haar groeien, toonde publiekelijk zijn minachting voor de mannelijke sporten en versierde zijn eigen kamer met pauwenveren, lelies, zonnebloemen, Chinees porselein en andere objets d'art. Hij was onder de indruk van de Engelse schrijvers John Ruskin en Walter Pater, die kunst als het middelpunt van het leven beschouwden. Oscar Wilde werd al snel een voorvechter van het esthetische principe "Kunst om de kunst" ("L'art pour l'art": kunst zonder bijbedoeling, alles is goed zolang het de kunst maar dient).
(Bron: Wikipedia)
Annelore Stubbe studeerde in 2005 af aan Studio Herman Teirlinck. Sindsdien stond ze in enkele producties bij HetPaleis, telkens in een regie van Stefan Perceval, maar vond vooral aansluiting bij het tweetalige gezelschap Ensemble Leporello, waar ze speelde in o.a. Britannis, Beestenbende, Macbethbranding en de barokke commedia del' arte Minnevozen, samen met Mieke Laureys, Danny Ronaldo en Gordon Wilson, in een samenwerking met Angers/Nantes Opéra.
Ondertussen maakte ze uitstapjes naar fABULEUS, waar ze samen met Roos Van Vlaenderen de voorstelling Bananen Drijven Niet maakte en meespeelde in Candide; de Maan voor Mijn Maan, een tekst van Bart Moeyaert. Op de Zomer van Antwerpen 2015 ging Pentamerone in pemière, een culinaire poppentheatervoorstelling van Laika en FroeFroe, die in 2017 nog in België en Frankrijk speelt. Bij FroeFroe speelde ze het voorbije seizoen mee in Repelsteel en onlangs ging Bambole in première, een poppentheatervoorstelling voor jong en oud, die dit seizoen in de Vlaamse theaterhuizen speelt.
In december 2011 ging Twee Meisjes en een Schurk in première, een voorstelling die ze met Mieke Laureys maakte bij Ensemble Leporello. Deze voorstelling werd geselecteerd voor het Circuit X en stond daardoor o.a. op het theaterfestival in Antwerpen. De tweede voorstelling van Stubbe & Laureys, Verkapt & onversneden, vertelt het verhaal van twee vrouwen uit de 17e eeuw, die als man aan boord stappen van een piratenschip om 'vrij' te kunnen zijn. Verkapt & onversneden vaart dit seizoen nog verder langs de Vlaamse theaterzalen.
Naast zelf toneel spelen regisseert ze bij amateurgezelschappen en geeft ze workshops bij o.a. Wisper en Artforum.
Acteurs en actrices
Medewerkers
Data
2016-2017 was ons 58e speeljaar. De voorstellingen gingen door op- vrijdag 27 januari, 20u
- zaterdag 28 januari, 20u
- zondag 29 januari, 15u
- vrijdag 3 februari, 20u
- zaterdag 4 februari, 20u
Leuvense toneelprijzen
In het verslag van de jury van de Leuvense Toneelprijzen, zoals voorgelezen op zaterdag 17 juni 2017 in de Stadsschouwburg te Leuven, vinden we volgende bespreking van onze productie:
Op 4 februari 2017 bracht TONEELVRIENDEN DE LO “Een Ideale Echtgenoot” vanOscar Wilde. Annelore Stubbe regisseerde.
Met bijzonder veel creativiteit en relativeringsvermogen maakte Annelore van dit stuk een wervelend soort poppenkast, choreografie waarin acteurs en actrices op gedreven tempo zeer gedisciplineerd meedraaien. Rake typetjes. Zij haalt de kleine kantjes uit de personages, vergroot ze op cartooneske wijze en weet zo eigentijds leven te blazen in een grote klassieker. Waar ze de kans zag om grappige elementen uit te vergroten, liet ze die niet onbenut maar de gevoelige scènes hield ze klein en teder waardoor deze mooi overkwamen. Enkele acteerprestaties waren van meer dan een behoorlijk niveau met een bijzonder goede Leen De Vreese. Ook Mia Blockx, Gert Bonkowski en Marijke Bollen zijn ons in goeie zin opgevallen. Er zaten ook enkele eerder zwakke acteerprestaties tussen en misschien was er iets te frequente inbreng van het koor … Technisch was dit een verzorgde productie met sober, mooi, origineel en erg functioneel decor transformerend tot een mooi schilderij als apotheose. De live muziek was discreet, klonk mooi en ondersteunde goed de actie. Oh en we mogen zeker niet vergeten de kostuums te vermelden, vooral die van Mrs Sheveley, want die waren gewoonweg schitterend! Erg mooie productie van Toneelvrienden de Lo.
Klik voor het volledige verslag op deze link: Algemeen Juryverslag